از ارتش نوين رضاخاني تا مدافعان حرم سليماني

علي منصور در سال اول جنگ جهاني دوم بود كه رضاشاه احساس كرد بايد به انگليس وفاداري بيشتري نشان دهد تا از قدرت اخراج نشود. وي جايگزين متين دفتري شد. وابستگي وي به انگلستان به حدي بود كه ساواك گاهي در سوابق خود گزارش مي داد كه وي “سياستمدار درجه يك انگليس” است.

اكنون ، در اولين روز حمله انگليس و شوروي به ايران ، چهره هاي شيرخوار به مجلس آمدند و در مقابل نگراني هاي مكرر ، متفقين گزارش دادند كه “نياز به اخراج اكثر آلماني هاي مقيم ايران دارند”. […] براي ديدن اينكه آيا متقاضي اقدامي براي كاهش تعداد آلماني ها انجام داده است يا خير ، بارها و بارها از مقامات مربوطه دولت انگليس و شوروي در تهران ، مسكو و لندن درخواست كرد كه ببيند چه چيزي ممكن است. نظريه آنها آزمايش شده است … 2

منصور ساعت 4 صبح آن روز از حضور نمايندگان شوروي و انگليس به خانه نخست وزير خبر داد. ساعت 4 صبح آن روز ، به من هشدار داده شد كه در صورت عدم همكاري ، اقدام نظامي انجام دهم ، اما طبق گزارش هاي دريافتي ؛ همزمان نيروهايشان از مرزهاي ايران عبور كردند و شهرهاي مسكوني را بمباران كردند.

منصور در اين سخنراني كوتاه تأييد و نتيجه گرفت كه يكي از اعضاي دولت وي بلافاصله در حال مذاكره است. “اگر از من خواسته شود كه به غير از استماع گزارش در اين جلسه گفتگويي نداشته باشم ، نتايج مذاكرات را احضار مي كنم و به موقع به كنگره اطلاع مي دهم تا تصميم گيري شود.”“سه

در طي اين جلسات ، رضاشاه نامه اي به رئيس جمهور وقت فرانكلين روزولت فرستاد و خواستار اين شد كه “بايد تلاش هاي لازم براي از بين بردن اين تجاوزات با اقدامات موثر نوع دوستانه انجام شود” همچنين نشان داد كه اولين تمركز رضاشاه در مذاكرات با اصل 57 قانون اساسي ، موضوعي كه در دوران سلطنت او غالب بود ، بي ربط است. دوم ، اين تحقير شا براي شاه است ، يك خارجي كه به رفتارهاي استبدادي در قبال شهروندان و نخبگان ايران مشهور است. سوم ، عدم درك واقعيت روابط بين الملل رضاشاه و اتحاد آمريكا با اشغالگران ايراني ؛ شكي نيست كه اين مهم است زيرا روزولت او را با چرچيل و استالين در تهران دنبال كرد.

در مورد دعلاوه بر اين مذاكرات ، نمي توان ناديده گرفت كه از نيمه شب 3 سپتامبر 1320 ، هنگامي كه نيروهاي شوروي از شمال به ايران و نيروهاي انگليس و هند از غرب و جنوب به ايران حمله كردند ، عملكرد ارتش كشنده بود. برخلاف انتظار از چنين وضعيتي ، دستور نظامي رضاشاه براي پايان دادن به درگيري بود. 5) فرماندهان لشكرهاي خراسان ، گرگان ، مازندران ، گيلان ، آذربايجان به جز در بعضي مناطق (برخي به جرم مقاومت در برابر دشمن به زندان افتادند) ، فرار را ترجيح دادند. در آغاز حمله متفقين ، نيروي دريايي جنوب تحت حمله ناوهاي جنگي انگليس ، بدون هيچ مقاومتي فروپاشيد. در تهران ، تبريز و آباز ، هواپيماهاي هوايي اجازه پرواز نداشتند و در روز دوم حمله متفقين ، لشكرهاي 1 و 2 پايتخت منحل و سربازان آزاد شدند. 6

رضاشاه كه رياست دولت منصور را براي ابراز همبستگي با انگليس به اندازه كافي نمي ديد ؛ وي بهانه اي از ملاقات به خانه محمدعلي پوروي رفت و به او مأموريت يافت تا نخست وزيري را بدست آورد ، به اين اميد كه واسطه نجات وي باشد. 7

فروغي ، روز پنجشنبه ، 27 سپتامبر 1320 ، در يك جلسه اضطراري مجلس براي معرفي كابينه خود ، دلايل رفتار عجيب ارتش را كه زمينه را براي مهاجمان هموار مي كند ، بيان كرد. “نيروهاي مسلح ملت اكنون دستور مي دهند تا از جلوگيري از خونريزي و جلوگيري از امنيت از عمليات شورشيان خودداري كنند.” 8

در زمان رضاشاه سالانه بيش از 40٪ بودجه تخصيص مي يافت و از سال 1306 تا 1320 ، 47٪ از درآمد مستقيم نفت به بودجه عمومي نمي رسيد ، اما براي سلاح و مهمات استفاده مي شد. 9

اما نيروهاي مسلح كه گوش به فرمان نيروهاي متخاصم و دستورات ترك اين مذاكرات و مقاومت بودند ، نه تنها امنيت برقرار نكردند ، بلكه كشور را از جنگ در امان نگذاشتند و به مدت دو سال اشغال نظامي و نيروهاي متفقين كاملاً بر كشور مسلط شدند. حتي رضاشاه هم كمكي نكرد.

همانطور كه فروغي در دفتر خود نوشت ، در 15 سپتامبر ، سه هفته پس از تسليم كامل رضا شاه به ديكتاتورها ، “وزير مستقل انگليس آمد و درباره كار پادشاه و وليعهد بحث و گفتگو كرد.” عصر وزيران آمدند. من كار كردم و تصميم گرفتيم فردا برويم و از شاه استعفا دهيم. “

و غيره در همان روز دستور اطاعت صادر شد و فرداي ديدار زنداني باران با سفير انگليس ، پرونده زندگي سياسي رضاشاه پايان يافت. “شاه خودش را صدا كرد و شهر قصد آمدن داشت. من بلافاصله رفتم و از او دور شدم و به اصفهان عزيمت كردم. من همچنين به سفارت انگليس و روسيه رفتم. سپس ما به مجلس شوراي ملي رفتيم و استعفاي پادشاه و مراسم تحليف پادشاه جديد را اعلام كرديم.

در تاريخ 27 اكتبر 1941 ، روزنامه اطلاعات دو مقاله جديد در صفحه اول منتشر كرد. نخست خبر عزيمت كامل كشتي رضا شاه در نزديكي كشور و دوم ورود ژنرال آرچيبالد ويول ، فرمانده عالي وقت انگليس (فرماندار وقت هند) به تهران.

بنابراين رضاشاه كه پس از فروپاشي تزار روسيه ، براي جبران مجدد منافع انگليس ، تخت سلطنت را به دست گرفت ، در پايان دوره مسئوليت خود كناره گيري كرد و به گزارشات دردناك قتل انگليس ، غارت و تجاوزات ايران پس از اين مقاومت اشاره كرد. باقي.

***

هفتاد و دو سال بعد ، در 27 اكتبر 2013 ، تحليلي در نيويورك تايمز منتشر شد كه از طرح جديد انگليس و ساكسون در منطقه خبر مي داد و پوشش گسترده اي داشت. رابين رايت ، چهره مشهور خاورميانه بود كه با سازمان هايي مانند مركز وودرو ويلسون ، بروكينگز ، كارنگي ، صلح و غيره كار مي كرد. اين انتشارات همچنين روزنامه معتبري بوده است كه نقل قول هاي نامعلوم “مقامات عالي رتبه كاخ سفيد” هميشه اخبار واقعي تلقي مي شود.

در اين روز ، نيويورك تايمز 11 نقشه با عنوان “چگونه 5 كشور مي توانند 14 ساله باشند” را منتشر كرد ، مناطقي از ايران را جدا مي كند و نقشه هاي جديدي را توسط برخي از كشورهاي همسايه ايجاد مي كند. بار اصلي اين تغييرات بر دوش داعش بود.

رابين رايت با اشاره به مسائل امنيتي ، اقتصادي و انرژي در ستون حاشيه نويسي تحت عنوان “به تصوير كشيدن يك نقشه جديد از خاورميانه” 12 در مورد مزاياي اين طرح 12 به همراه نقشه نوشت. “نقشه هاي ديگر مي توانند تقريباً براي همه تغيير دهنده بازي باشند.” شما بايد استراتژيك باشيد. ”

اين مقاله دقيقاً شش ماه پس از اعلام حضور داعش در گرد و غبار ناآرام سوريه منتشر شد. بنابراين ، رايت معتقد بود كه “جنگ وحشتناك در سوريه نقطه عطفي بود” در تحقق “نقشه مدرن خاورميانه”. اين سياست در ايالات متحده بود كه منجر به حمايت مالي و تسليحاتي داعش شد ، سياستي كه در برخي از جنبه هاي تبليغات انتخاباتي 2016 رمزگشايي شد ، زماني كه ترامپ اوباما و هيلاري كلينتون را به عنوان بنيانگذاران داعش معرفي كرد. اين بحث بارها تكرار شده است. اما جالبتر اينكه ، اين حمايت در دوره ترامپ نيز ادامه داشت. علاوه بر حمايت مخفيانه از داعش ، ايالات متحده توانسته است به ناتو و برخي از كشورهاي عربي پاسخ دهد ، زيرا مقامات عالي رتبه پنتاگون و وزارت امور خارجه نياز به حمايت از تروريست هاي سوريه دارند (اسناد رسمي شورشيان ميانه رو). به اين بهانه ، نيروها در منطقه مستقر شده و اهداف ژئوپليتيك را در سطح عملياتي دنبال مي كنند.

در جبهه مقابل ، از نظر استراتژيك گذشته ، سردار قاسم سليماني به عنوان يك جبهه در جبهه مقاومت در سوريه حضور موثري داشت. همزمان برنامه هاي تقسيم ايران به چند كشور فاش شد. در مقاله اي با عنوان “فرمانده سايه” ، نيويوركر موانع عمده آمريكا را در اين راهبرد معرفي كرد. اين مقاله از عامل سيا به عنوان قدرتمندترين شخصيت در خاورميانه ، قاسم سليماني ياد مي كند و در ميانه متن با معرفي جزئيات غير منتظره ، از سابقه نظامي گرفته تا ذوق هنري ، اندازه خانواده و كمر درد است. يك مقام دفاعي آمريكايي گفت: “او شخصاً جنگ را مديريت مي كند.” اين مقاله با سخنان فرمانده سپاه قدس در جلسه خبرگان پايان يافت. “ما به تبليغات دشمن توجه نمي كنيم ، زيرا سوريه در خط مقدم مقاومت قرار دارد. 15 اقدامات وي در زمين به حدي موثر بود كه رسانه هاي دشمن مجبور به توضيح آن شدند. بي بي سي به نقل از يك مقام ارشد عراقي ،” موصل وقتي شهر فرو ريخت ، اين بمباران آمريكا نبود كه مانع بمباران شد ، اين واكنش سريع ايران بود. “

اين مقامات مورد توجه مردم جهان اسلام قرار گرفته اند. از آنجا كه جبهه هاي مقاومت از پاكستان و افغانستان به عراق و لبنان تحت لواي “متوليان نجيب زاده” بسيج مي شدند ، “تغيير نقشه ايران” و ساير كشورهاي اسلامي منطقه كابوس مي ديد.

اما روشن است كه مقايسه حاج قاسم و رضاخان غياثي نامناسب است. رضا شاه خودش بخشي از بازي انگليس بود و در مرحله نهايي كه به “بازي بزرگ” معروف شد ، براي تكميل اشغال خاورميانه توسط انگليس پس از جنگ جهاني اول برنده شد. با اين وجود نمي توان ناديده گرفت اگر رضا شاه به درخواست سفير انگليس با بودجه 40٪ از درآمد 20 ساله خود به نخست وزير دستور داد “مقاومت را ترك كند”. حاج قاسم از دريافت نامه پمپئو به او امتناع ورزيد و گفت اين هيچ ارتباطي با وي ندارد. در موارد بسيار كمي او مقاومت را سازمان داد كه “دونگ عمومي” را به يك روياي تحقق نيافته تبديل كرد ، اين بار به قيمت جان خود خارجي ها جنبشي را براي ترك منطقه آغاز كردند.